JAPAN 1: 2013/09/20

Since I was appointed as the organizer of the 5th Round Table Meeting on Border Trade between Mongolia and China, I was unable to take a vacation in the summer of 2013. So I had no choice but to take my vacation in September and October. Last year, I had not had a productive vacation, so I wanted to spend it productively this year. Since September and October are cool in Mongolia, I thought it would not be a good time to go to the countryside for a vacation. So I decided to go to Japan with my teammate Bayaraanaa. At the same time, my sister Buyanaa arrived in Mongolia on September 9, and the invitation was very easy. The morning after receiving the invitation, I went for a visa interview on September 10. That day, there were many students applying for a visa to study in Japan. One young man was joking about not knowing the name of the school he was going to. He must have already left. But the embassy employee asked me for additional materials. He said to bring the required materials before the end of working hours. The employee sent me a letter on September 12th, saying that he would receive a response. The letter said that he would come back in 2 days. On September 13th, I bought my plane ticket (about $770, or 1 million 300 tugriks), and the preparations were basically completed. On September 20th, I took off on Seoul's KE 868 flight at 22:30. Interestingly, the plane I flew on was carrying T-ara, so the airport was very crowded. Also, my Erchim team was traveling to Malaysia to participate in the President's Cup quarterfinals.

From September 2013 (Japan Tour - 1)

We lost 4-0 in Seoul. However, they are one of the best Mongolian teams that won the Mongolian Super Cup. We landed in Seoul at around 03:30 and went to find a place to sleep. After sleeping for 4 hours, I boarded the plane to Nagoya at 10:00. I landed in Nagoya at around 12:25. I bought the cheapest ticket (850 yen = 14,000 tugriks) that Bayaraanaa had told me and got on a red denshan (local train). Since Japan has a highly developed railway system, there are many types of trains, such as express, semi-express, rapid, and regular, so I was a bit dizzy at first. After about an hour of driving to Nagoya Eki Station, I arrived. I got off at the station and struggled to find the place where I had met Bayaraanaa. But I finally found it. I thought Bayaraa worked at Denny’s, so I asked the employees if she was Zorubayaru. No one knew. It turned out that she didn’t work there. After waiting for about an hour, I looked out the window at around 3:00 and she was waiting for me outside.

From September 2013 (Japan Tour - 1)

I met my brother, left my luggage at work, and rode my bike. The new iPhones were on sale that day, so I tried them on. There was nothing particularly appealing, but it was clear that I would soon buy this phone. We met at 8 pm and went to eat. I was offered meat. As soon as I entered, I noticed that the service culture and attitude were completely different from Mongolia. Japanese meat was very tender, even too tender. Apparently, this is because the cows are bred specifically for meat. The price was relatively high for 3 people, 6,000 yen or 102,000 tugriks. After eating the delicious meat, I took the subway to Bayaraanaa's house. (The price was also high. It was 260 yen or 4,500 tugriks for a few stops.) Taxis cost 8,000 tugriks per kilometer, without talking. МУ, БНХАУ-ын хил худалдааны 5 дахь удаагийн дугуй ширээний уулзалтыг зохион байгуулагчаар томилогдсон тул 2013 оны зун амралтаа авч чадсангүй. Ингээд амралтаа 9, 10 дугаар сард авахаас өөр аргагүй боллоо. Өнгөрсөн жил амралтаа үр бүтээл муутай өнгөрүүлсэн тул энэ жил үр ашигтай өнгөрүүлэхийг хүсч байлаа. 9, 10 дугаар сард Монголд сэрүүн орсон байдаг тул амралтаараа хөдөө гадаа явахад тохиромжтой бус гэж бодлоо. Ингээд багийн найз Баяраанаа дээрээ Япон Улсад очиж амрахаар шийдэв. Түүнтэй зэрэгцээд Буянаа эгч 9 сарын 9-нд Монголд ирж таарж, урилга их амархан бүтлээ. Урилга авсан оройныхоо маргааш өглөө 9 сарын 10-нд визний ярилцлагад орлоо. Тэр өдөр Япон Улсад суралцахаар виз хүсч буй оюутан залуус олон байлаа. Нэг залуу явах гэж байгаа сургуулийнхаа нэрийг мэдэхгүй хөгөө тарьж байв. Тэр ч явахаасаа өнгөрсөн байх.  Харин надаас ЭСЯ-ны ажилтан нэмэлт материал шаардав. Шаардсан материалыг нь ажлын цаг дуусахаас өмнө аваачиж өг гэнэ. Ажилтан 9 сарын 12-ны өдөр хариугаа авах тухай бичиг өгсөн байлаа. Уул нь ажлын 3 хоногт хариу гардаг юм. Надад 2 өдрийн дараа ирэх тухай тус бичигт бичсэн байлаа. 9 сарын 13-нд онгоцны тийзээ худалдаж авснаар (770 орчим доллар 1 сая 300 төгрөг) бэлтгэл ажил үндсэндээ хангагдлаа. 9 сарын 20-ны өдөр 22:30 минутын Сөүлийн KE 868 онгоцоор хөөрлөө. Сонирхолтой нь миний ниссэн онгоцоор Т-ара хамтлагийнхан ирж байсан тул онгоцны буудал хөл хөдөлгөөн ихтэй байлаа. Мөн надтай хамт Эрчим багийнхан Президент капын ¼ шигшээд оролцохоор Малайзыг зорьж байсан юм.

From September 2013 (Japan Tour - 1)

Сүүлд сонсохнээ 4-0 хожигдсон байлээ. Гэхдээ Монголын супер цомд түрүүлсэн Монголын шилдэг багийн нэг юм. 03:30 минутын орчимд Сөүлд газардаж, унтах газар олохоор явлаа. 4 цаг унтасны эцэст 10 цагт Нагояа хүрэх онгоцондоо суулаа. Ингээд 12:25 орчим Нагояад буулаа. Баяраанаагийн хэлж байсан хамгийн хямд билетийг (850 иен=14000 төгрөг) авч улаан өнгийн дэншанд (орон нутгийн галт тэргэнд) суулаа. Японд төмөр зам өндөр хөгжсөн тул галт тэрэг нь экспресс, хагас экспресс, хурдан, ердийн гэх мэт олон төрлөөрөө байдаг тул эхэндээ толгой эргэж байв. Нагояа эки буудал руу 1 цаг орчим явсны эцэст хүрлээ. Буудал дээр буугаад Баяраанаатай болзсон газраа хайж олох гэж нилээдгүй зүдэрлээ. Гэхдээ л олсон. Баярааг Denny’s ресторанд ажилладаг гэж бодсон тул ажилчдаас нь Зорубаяру сан гэж асуулаа. Хэн ч мэдэхгүй байлаа. Ер нь энд ажилладаггүй болох нь тодорхой боллоо. Цаг орчим хүлээсний эцэст 3 цагийн үед цонхоор хартал намайг гадаа хүлээж байлаа.

From September 2013 (Japan Tour - 1)

Андтайгаа уулзаад ачаагаа ажил дээр нь үлдээгээд, дугуйгаар нь жаал явав. Тэр өдөр шинэ айФонууд худалдаанд гарч байсан тул гар дээрээ барьж үзлээ. Нэг их сэтгэл татам зүйл байгаагүй ч удахгүй энэ утсыг авах нь бол тодорхой байлаа. Орой 8 цагт уулзаж хоолонд орлоо. Мах идэхийг санал болгов. Ороход л үйлчилгээний соёл, харьцаа Монголоос шал өөр болох нь ажиглагдаж байлаа. Япон мах маш зөөлхөн бүр дэндүү зөөлхөн байлаа. Учир нь үхрийг махны чиглэлээр онцгойлон үржүүлдэг тул ийм байдаг бололтой. Үнийн хувьд харьцангуй өндөр 3 хүн 6000 иен буюу 102,000 төгрөг төлсөн. Амттай сайхан махаа идэж дуусгаад Баяраанаагийн гэрийн зүг метрогоор явлаа. (Үнийн хувьд бас өндөр байлаа. Цөөхөн хэдэн буудал явахад 260 иен 4500 төгрөг болж байлаа.) Такси бол ярилтгүй 1 км нь 8000 төгрөг.